درمان جراحی پارکینسون سالمندان
تنظیم:دکتر رحمت سخنی از مرکز آموزشی درمانی امام خمینی (ره) اورمیه
زمانی پزشکان به طور مرسوم از جراحی برای درمان بیماری پارکینسون استفاده میکردند. ولی با پیدایش لوودوپا و دیگر داروهای درمانی ، دیدگاه جراحی مورد بازبینی قرار گرفت. روش های زیر ممکن است یک انتخاب باشند در زمانی که نشانه ها با دارو درمانی کنترل نشوند.
- Thalamotomy . این روش برای سال ها برای کاهش لرزش در افراد با بیماری پارکینسون بکار رفته است، اگر چه عموما بریا جنبه های دیگر پارکینسون کمک کننده نیست. تالاماتومی در بر گیرنده خرابی قسمت کوچکی از بافت تالاموس است – مرکز عمده مغزی برای رله پیامها و انتقال حس ها. جراحی ممکن است موجب حرف زدن در گوشی و نامفهوم شود و گاهی اوقات کاهش هماهنگی وقتی که هر دو سمت مغز صورت گیرد . به این دلیل ، معمولا در یک طرف مغز صورت میگیرد و فواید به یک طرف بدن محدود می گردد.
- Pallidotomy . علاقه جدیدی برای انجام این عمل از زمان پیدایش تکنیکهای تصویری که اجازه به جراحان میداد تا تمرکز بر نواحی که باید درمان شود کنند بوجود آمد. در این شیوه ، از یک جریان الکتریکی برای تخریب قسمت کوچکی از بافت پالیدومglobus pallidus ، قسمتی از مغز که مسئول خیلی از نشانه های بیماری پارکینسون است استفاده می شود. پالیدوتومی می تواند لرزش را بهبود بخشد ، سفتی و حرکات آهسته را با تداخل در شبکه عصبی بین گلوبوس پالیدوس و تالاموس بهتر میکند. بخصوص کمک کننده در حرکات غیر ارادی که به وسیله دارو درمانی ایجاد می شود است.
اگرچه پالیدوتومی مفید برای برخی از جنبه های بیماری پارکینسون است.، این یک علاج نیست و در خیلی از موارد، فواید ممکن است زیاد طول نکشد. بعلاوه، جراحی خطرات نیز به همراه خواهد داشت، شامل نحوه صحبت در گوشی، ضعف و ناتوانی و مشکلات بینایی، بخصوص وقتی که در دو طرف مغز صورت گیرد.
- تحریک عمقی مغز. یک وسیله کاشتنی در مغز اکنون به طور وسیعی استفاده می شود که کمک به کنترل خیلی از نشانه های بیماری پارکینسون میکند. تحریک کننده عمقی مغز شامل دستگاهی شبیه به ضربان سازpacemaker است که در قفسه سینه کار گذاشته می شود و نوسانات الکتریکی را از طریق یک سیم به الکترودهای ظریفی که در عمق مغز قرار دارند می فرستد. مرکز اختصاصی مغز که مورد هدف است، هسته زیر تالاموس، کنترل خیلی از اعمال حرکتی را به عهده دارد.
به ندرت، این شیوه ممکن است موجب خونریزی مغزی و مشکلات شبیه به سکته مغزی شود. عفونت همچنین می تواند خطری برای تحریک عمقی مغز باشد، و ممکن است در برخی افراد نیاز باشد که برخی از قطعات تعوض شود. بعلاوه، باطری قرار گرفته در زیر قفسه سینه باید هر چند سال به وسیله جراحی تعویض شود. تحریک عمقی مغز برای افرادی که کاربی دوپا- لوو دوپا پاسخ نمی دهند مفید نمی باشد. و وسیله برای افرادی که مشکل با فکر کردن و حافظه دارند استفاده نمی شود چون ممکن است علائم آنها را بدتر کند.
دکتر رحمت سخنی از مرکز آموزشی درمانی امام خمینی (ره) اورمیه
http://www.sahand272.blogfa.com/
http://www.rs272.parsiblog.com/
WEST AZERBAIJAN URMIA--Dr.RAHMAT SOKHANI
درمان داروئ بیماری پارکینسون سالمندی
برای خیلی از افراد پاسخ به درمان مهیج باشد. با مرور زمان، هرچند که فواید دارو اغلب کاهش می یابد ، اگر چه نشانه به مقدار کمی بهبود می یابند و تحت کنترل می روند. بعلاوه داروها، پزشک ممکن است توصیه تغییر در شیوه زندگی در شما کند، مانند فیزیوتراپی، غذای سالم و ورزش. فیزیوتراپی می تواند مفید برای افراد با بیماری پارکینسون باشد- هم در مراحل اولیه و هم در مراحل آخر که بیماری پیشرفت میکند. آن می تواند تحرک را بهبود بخشد، میزان حرکت و قدرت ماهیچه ای را بهتر کند. اگرچه ورزش های بخصوص نمی تواند پیشرفت بیماری را متوقف کند، بهبود قدرت ماهیچه ای می تواند کمک به شما در احساس توانایی کند. یک فیزیوتراپیست با شما کار خواهد کرد که راه رفتن و تعادل شما را بهبود بخشد. لرای خیلی از افراد، کار کردن با یک آسیب شناس تلفظ می تواند کمک به بهبود مشکلات با صحبت کردن و بلع کند. وقتی که تغییر در شیوه زندگی دیگر مفید نباشد، پزشک شما داروهایی را توصیه خواهد کرد، گاه به تنهایی و گاه به صورت ترکیبی . داروها داروها می تواند کمک به مدیریت مشکلات راه رفتن، حرکات و لرزش با افزایش ذخیره دوپامینی مغز کند. داروها نیاز به تغییرات با مرور زمان دارد، و میزان داروها و زمان آنها نیاز به تنظیم دارد. بنا به این دلایل، شما و پزشک طرحی را خواهید ریخت که مناسب نیازهای شما باشد، بخصوص هر چه که بیماری پیشرفت می کند. داروهایی که برای درمان پارکینسون استفاده می شوند شامل: - لوودوپا و کاربی دوپاLevodopa & Carbidopa . از زمان ورود آن در 1960، لوودوپا داروی طلایی برای درمان بیماری پارکینسون بوده است. لوودوپا یک ماده طبیعی است که در گیاهان و حیوانات یافت میگردد. این یک پیش نیاز برای دوپامین است که وقتی که به افراد با بیماری پارکینسون داده می شود توسط سلولهای عصبی در مغز تبدیل به دوپامین می شود. افزایش دوپامین خیلی از نشانه های عدم توانایی را برمیگرداند. درمان با دوپامین موثر نمی باشد ، چون دوپامین از سد مغزی نخاعی نمی تواند بگذرد این یک شبکه از سلولهای کاملا فشرده در کنار هم می باشد که جلو برخی مواد را میگیرند. لوودوپا از این سد میگذرد، ولی فقط قسمت کمی به مغز می رسد. امروزه لوودوپا با داروی دیگری به نام کابی دوپا ترکیب شده ، که موجب می شود که مقدار بیشتری لوودوپا به مغز رسیده و کمک به کاهش برخی از عوارض جانبی دارو می کند. در خلال درمان اولیه، عوارض جانبی از کابی دوپا-لوودوپا معمولا مشکل عمده نمی باشد. هرچند که دارو با پیشرفت بیماری کارآیی کمتری دارد. به عنوان یک نتیجه ، برخی افراد ممکن است تجربه حرکات غیر ارادی داشته باشند وقتی که دارو به حداکثر میزان خونی خود برسد. میزان زمانی که دارو موثر است ممکن است با مرور زمان کوتاه شود و نیاز به تکرار دوز است. دیگر مشکل که در ارتباط با استفاده طولانی مدت کاربی دوپا- لودوپا است، اثر خاموش روشنی آن است، که ممکن است ایجاد حرکات در ارتباط با پارکینسون کند و ناگهان و غیر قابل پیش بینی ناپدید شود. دیگر اثرات جانبی ممکن است شامل هذیان و افت فشار خون در حالت ایستاده باشد. برخی افراد ممکن است دچار تهوع با درمان کابی دوپا- لوودوپا شوند. هنوز کابی دوپا- لوودوپابه افراد با پارکینسون اجازه می دهد که زندگی توام با توانایی بیشتری داشته باشند و در خیلی از موارد برای سالها موثر است. - اگونیست های دوپامین. بر خلاف دوپامین، این داروها به دوپامین تغییر نمی یابند. در عوض آنها شبیه به اثرات دوپامین در مغز دارند و موجب می شوند که سلول های عصبی به مقدار کافی به دوپامین موجود پاسخ دهند. اگونست های دوپامین هم همراه با کاربی دوپا- لوودوپا استفاده می شود و هم در ابتدای بیماری، بخصوص در افراد جوانتر. عوارض جانبی اگونیست های دوپامین شبیه به کاربی دوپا – لوودوپا می باشد، اگر چه آنها کمتر موجب حرکات غیر ارادی می شوند و بیشتر موجب هذیان یا بی خوابی می شوند. این داروها همچنین ممکن است خطر رفتارهای اجباری را مانند تماس جنسی زیاد ، قمار کردن ، و خوردن بیش از حد را بالا ببرد. اگر شما این داروها را مصرف میکنید و شروع به کارهایی کرده اید که خارج از شخصیت شما می باشد با پزشک خود تماس بگیرید. این گروه از داروها شامل بروموکریپتین، پرگولیدpergolide آپومورفین، pramipexole ، ropinirole می باشد. بروموکریپتین و پرگولید اکنون کمتر از زمان های گذشته استفاده میشوند چون این داروها موجب واکنش های التهابی در ریه ها یا دریچه های قلب میگردند. از مصرف داروهای اگونیست دوپامین در صورتی که هذیان یا پریشانی دارید پرهیز کنید. - Selegiline(Eldepryl). این دارو، با یا بدون کاربی دوپا – لوودوپا استفاده می شود، و کمک به جلوگیری از شکست دوپامین طبیعی و دوپامین تشکیل شده توسط لوودوپا میکند. این کار را توسط مهار فعالیت آنزیمی به نام منو آمین اکسیداز ب (MAO-B) – آنزیمی که دوپامین را در مغز متابولیزه میکند . تحقیقات نشان داده است که Selegline ممکن است نیاز به کاربی دوپا- لوودوپا را برای یک سال به تاخیر بیاندازد، و وقتی که با کاربی دوپا – لوودوپا استفاده شود ممکن است تاثیر آنها افزایش یابد. زمانی فکر میشد که این دارو ممکن است پیشرفت بیماری پارکینسون را کند کند ، اما امروزه مشخص شده است که چنین نیست. در برخی افراد که selgiline همراه با داروی نارکوتیک Demerol استفاده کرده اند واکنش های سمی دیده شده است. - مهار کننده های COMT . این داروها تاثیر درمان کاربی دوپا- لوودوپا را بوسیله مسدود کردن آنزیمی که موجب شکسته شدن دوپامین می شود افزایش می دهند. Tolcapone یک مهار کننده COMT قوی است که به راحتی از سد مغزی نخاعی میگذرد. ولی به علت اینکه tasmar در ارتباط با صدمات کبدی و نارسایی کبدی است، دارو به صورت طبیعی فقط در افرادی که به دیگر درمان ها پاسخ نمی دهند استفاده نمی شود. Entacapone یک مهار کننده COMT است که برخی از خصوصیات تولکاپون را دارا می باشد ولی به داخل مغز نمی رود. این کمک به مدیریت تغییرات در پاسخ به کاربی دوپا- لوو دوپا در افراد با بیماری پارکینسون میکند. انتا کاپون موجب مشکلات کبدی نمی شود و اکنون به صورت ترکیب با کاربی دوپا و لوو دوپا در دارویی به نام stalevo است. - آنتی کولینرژیک ها. این داروها اصلی ترین درمان بیماری پارکینسون قبل از آمدن لوودوپا بودند. به طور کلی، آنها کمک به کنترل لرزش در مراحل اولیه بیماری میکنند. هر چند که، آنها فقط مقدار کمی موثر هستند و اغلب اوقات فواید آنها به وسیله عوارض جانبی آنها مانند خشکی دهان، تهوع، احتباس ادراری _ بخصوص در مردان با پروستات بزرگ – و یبوست شدید از بین می رود. آنتی کولینرژیک ها همچنین می توانند موجب مشکلات روحی ، شامل از دست دادن حافظه، گیجی و هذیان شوند. تعدادی از داروهای آنتی کولینرژیک، مانند تری هگزیفینیدیل و بنزتروپین در دسترس هستند. داروی آنتی هیستامین دیفن هیدرامین و ضد افسردگی ها مانند آمی تریپتیلین خیلی شبیه به آنتی کولینرژیک ها عمل میکنند، و پزشکان ممکن است از آنها در بیماران مسن تر که تحمل آنتی کولینرژیکها را ندارند استفاده کنند. - آمانتدین. پزشکان ممکن است این داروی ضد ویروس را به تنهایی برای راحتی کوتاه مدت در مراحل اولیه بیماری پارکینسون ملایم استفاده کنند. آمانتدین همچنین ممکن است اضافه به درمان کاربی دوپا- لوودوپا در افراد در مراحل انتهایی بیماری پارکینسون استفاده شود، بخصوص اگر آنها مشکلات با حرکات غیر ارادی بوجود آمده به وسیله کاربی دوپا- لوو دوپا ( دیسکینزی) داشته باشند. عوارض جانبی شامل زانوهای ورم کرده و ارغوانی شدن پوست می باشد. - کو آنزیم Q10 : تحقیق نشان دلالت بر این دارد که مکمل های کو آنزیم Q10 ممکن است پیشرفت بیماری پارکینسون را در مراحل اولیه کند کند. شما می توانید کو آنزیم Q10 را خریداری کنید ، ولی همه تولیدات ممکن است به اندازه هم موثر نباشند. برای خرید این محصولات با پزشک خود تماس بگیرید.
تشخیص و عوارض پارکینسون سالمندان
تنظیم:دکتر رحمت سخنی از مرکز آموزشی درمانی امام خمینی (ره) اورمیه به علت اینکه هیچ آزمایش معینی برای بیماری پارکینسون وجود ندارد، تشخیص بیماری بخصوص در مراحل اولیه مشکل است. علئم ونشانه های پارکینسون مانند تغییر در راه رفتن، لرزش و به زحمت صحبت کردن یا نوشتن ممکن است به عنوان عوارض پیری فراموش شوند، به خصوص در افراد پیرتر با این بیماری. در همان زمان پزشکان بعضی اوقات بیماری پارکینسون را در افراد جوانتر به دلیل اینکه معتقد هستند که این بیماری افراد پیر را درگیر میکند فراموش میکنند. تشخیص بیماری پارکینسون مبتنی بر تاریخچه پزشکی، معاینات و مشاهدات علائم عصبی و معاینات عصبی می باشد. به عنواان قسمتی از تاریخچه پزشکی پزشک از شما سئوالاتی در مورد هر داروی مصرفی که شما گرفته اید یا اینکه تاریخچه پزشکی خانوادگی داشته اید می کند. معاینات عصبی شامل ارزیابی راه رفتن، هماهنگی و برخی از در خواست های چرخشی می باشد. پزشک همچنین ممکن است متوجه علائم مخفی بیماری پارکینسون شود، مانند کاهش ابرازی صورتی ، کاهش ژست یا یک لرزش دقیق وقتی که او در حال تاریخچه گرفتن است. عوارض پارکیسنون نیمی از بیماران با بیماری پارکینسون به طرف افسردگی می روند. در برخی از موارد ، افسردگی ممکن است ماه ها یا حتی سالها قبل از تشخیص بیماری پارکینسون وجود داشته باشد. اگرچه محدودیتهای فیزیکی در نتیجه این بیماری می تواند تنش زا و موجب سرخوردگی شود، افسردگی در فردی با بیماری پارکینسون کعمولا یک واکنش به بیماری و عدم توانایی نیست. در عوض، این به علت تغییرات زمینه ای در مغز در ارتباط با خود بیماری می باشد. بعلاوه برخی افراد با بیماری پارکینسون در نهایت دچار دمانس مغزی می شوند، وضعیتی که در آن حافظه را از دست میدهند، قضاوت و تغییرات شخصیتی مختل میگردد. داروهای مصرفی برای بیماری پارکینسون همچنین می تواند موجب بروز عوارضی شود، مانند حرکات غیر ارادی بازوها و پاها( دیسکینزی)، هذیانات، خواب آلودگی، و سقوط فشار خون در زمانی که فرد ایستاده است. دیگر عوارض بیماری پارکینسون شامل: - اشکال در بلع و جویدن. در مراحل اخر بیماری، ماهیچه هایی که برای بلع استفاده می شوند در گیر میگردند، و خوردن را بسیار مشکل میکنند. - مشکلات ادراری. بیماری پارکینسون می تواند هم بی اختیاری ادراری و هم نگه داری ادرار دهد. اغلب داروهایی که برای درمان بیماری استفاده می شوند، بخصوص داروهای آنتی کلینرژیک ، می توانند فرد را دچار نگه داشت ادرار کنندو ادرار کردن را سخت کنند. - یبوست. افراد زیادی با بیماری پارکینسون دچار یبوست میگردند چون سیستم گوارشی اهسته کار میکند. یبوست همچننین می تواند عارضه داروهای مصرفی برای درمان نیز باشد. - مشکلات خواب. افراد با بیماری پارکینسون اشکال در بخواب رفتن دارند و ممکن است چند بار در شب بیدار شوند. آنها دارای خواب های بی آرامی هستند. - ناتوانی جنسی. برخی از افراد با بیماری پارکینسون ممکن است متوجه کاهش میل جنسی شوند. این ممکن است ناشی از عوامل روحی و جسمی باشد، یا این به علت عوامل جسمی به تنهایی باشد.
دکتر رحمت سخنی از مرکز آموزشی درمانی امام خمینی (ره) اورمیه
http://www.sahand272.blogfa.com/
http://www.rs272.parsiblog.com/
WEST AZERBAIJAN URMIA--Dr.RAHMAT SOKHANI
علل بیماری پارکینسون سالمندان
تنظیم:دکتر رحمت سخنی از مرکز آموزشی درمانی امام خمینی (ره) اورمیه از قریب 200 سال پیش که این بیماری بریا اولین بار توصیف شده است، تحقیقاتی انجام شده که برخی از روندهای این اختلال پیچیده را درک کنند. اکنون دریافته اند که خیلی از علائم و نشانه های بیماری پارکینسون وقتی توسعه می یابند که سلول های عصبی معینی(نرون) در ناخیه ای از مغز به نام substantia nigra صدمه دیده یا نابود میگردند. به طور طبیعی، این سلول های عصبی ترشح دوپامین می کنند- یک ماده شیمیایی که علائم را بین substantia nigra و قسمتی دیگر از مغز ، corpus striatum هدایت می کند. این علائم موجب می شود که ماهیچه ها نرم شده، و حرکات موزون و تحت کنترل داشته باشند. هر فردی مقداری از نرون های تولید کننده دوپامین را به عنوان قسمتی از روند مسن شدن از دست می دهد. اما افراد با بیماری پارکینسون نیم یا بیشتر سلول های عصبی را در substantia nigra از دست می دهد.اگر چه سلول های دیگر مغز نیز دچار فرسودگی و نابوی قرار می شوند، سلول های حاوی دوپامین برای حرکت حیاتی هستند و در مرکز صحنه قرار دارند. چه باعث این می شود موضوعی است که هنوز پایه تحقیقات قرار دارد. دانشمندان معتقد هستند که بیماری پارکینسون ممکن است نتیجه ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی باشد. داروهای مشخصی، بیماریها و سموم همچنین ممکن است علت نشانه های شبیه به آنچه در بیماری پارکینسون دیده می شود باشند. عوامل ارثی دانشمندان معتقدند که ژنها در ارتباط با توسعه پارکینسون هستند، اما هنوز واضح نیست، که آیا توارث نقش فرعی یا اصلی در این بیماری را دارد. مشخص شده است که بعضی اوقات خویشاوندان درجه یک مانند پدر و مادر، بچه ها و خویشاوندان، بسیار مساعد به گرفتن بیماری هستند تا آنها که هیچ ارتباط خانوادگی ندارند. اگرچه خطر در فامیا درجه یک کم می باشد – کمتر از 5%- هرگز پیشنهاد ارتباط ژنتیکی نمی توان داد. به این دلیل دانشمندان تمرکز بر خانواده های نادری که در آنها افرادی چند پارکینسون دارند می کنند- و این تحقیقات دیدگاه بررسی علل این بیماری را به طور کلی بررسی میکند. در خانواده های با بیماری پارکینسون ، محققان دو گونه از عوامل ژنتیکی را مشخص نموده اند. یکی شامل پروتئینی غیر طبیعی به نام alpha-synuclein، پروتئینی که در سلول های عصبی منهدم شده در افراد با بیماری پارکینسون تجمع می یابد. دیگری شامل مشکلاتی با سیستم بدن می شود که که پروتئینی نا خواسته ایجاد می کنند. اکنون روشن شده است که هر دو این عوامل نقش کلیدی در ایجاد پارکینسون در همه افراد بازی میکنند. عوامل محیطی افراد در تماس غیر کعمول با علف کش ها و حشره کش ها به احتمال بیشتری دچار پارکینسون میگردند تا افرادی که چنین تماس هایی نداشته اند. محققان هنوز ارتباط خاصی را بین این بیماری با آفت کش های گیاهی و حشره کش ها نیافته اند. داروها تعدادی از داروها در مقدار زیاد و استفاده طولانی مدت می تواند ایجاد بیماری پارکینسون کند. این داروها شامل هالوپریدول، کلرپرومازین، که برای برخی از عارضه های روانی تجویز می شوند می باشد، به همان نسبتی که داروهای ضد تهوع ، مانند متوکلوپرامید این کار را می کند. داروی ضد تشنج والپرات همچنین ایجاد برخی از خصوصیات پارکینسون ، به خصوص لرزش میکند. این داروها ایجاد بیماری پارکینسون نمی کنند، هرچند که ، علائم وقتی که مصرف دارو متوقف شود از بین می رود. دیگر عوامل خطر عبارتند از: سن یکی از عوامل اصلی خطر در بیماری پارکینسون می باشد. هر چند که این بیماری می تواند بالغین را در سن 20 سالگی مبتلا کند، معمولا در در میانه یا اواخر زندگی شروع می شود. خطر با افزایش سن ادامه می یابد. برخی محققان تئوری داده اند که افراد با این بیماری ممکن است صدمات عصبی ناشی از عوامل ژنتیکی یا محیطی داشته باشند که با مرور زمان بدتر می شود. - توارث. داشتن یک یا بیشتر ارتباط نزدیک با بیمار پارکینسونی شانس اینکه شما نیز این بیماری را بگیرید بیشتر میکند، اگر چه خطر شما هنوز کمتر از 5% است. - جنسیت. مردان بیشتر مساعد به گرفتن بیماری پرکینسون هستند تا زنان. - تماس با آفت کش ها و حشره کش ها. در معرض تماس با آفت کش ها و حشره کش ها بودن شانس خطر شما را کمی افزایش می دهد.افرادی که کشاورزی می کنند، یا در محیطهای روستایی زندگی می کنند. - کاهش میزان استروژن. کاهش میزان این هورمون ممکن است شانس بیماری پارکینسون را بالا ببرد. این بدان معنی است که زنان یائسه که میزان کمی هورمون دریافت می دارند یا اصلا دریافت نمی کنند و آنهایی که رحم آنها برداشته شده است در خطر بیشتری هستند. زنان یائسه ای که هورمون درمانی می شوند در خطر کمتری هستند. اما همه تاثیرات هورمون درمانی مثبت نیستند. درمان هورمون درمانی به صورت ترکیبات استروژن و پروژسترون می تواند شما را در معرض عوارض جانبی وخیم قرار دهد. با پزشک خود در مورد بهترین اتخاب صحبت کنید و تصمیم بگیرید که کدام برای شما بهتر است.
دکتر رحمت سخنی از مرکز آموزشی درمانی امام خمینی (ره) اورمیه
http://www.sahand272.blogfa.com/
http://www.rs272.parsiblog.com/
WEST AZERBAIJAN URMIA--Dr.RAHMAT SOKHANI
پارکینسون تراژدی سالمندی
تنظیم :دکتر رحمت سخنی از مرکز آموزشی درمانی امام خمینی (ره) اورمیه
افراد با بیماری پارکینسون اغلب تجربه لرزشف سفتی ماهیچه ها، اشکال در راه رفتن ، مشکلات تعادلی و حرکات آهسته دارند. این نشانه ها معمولا بعد از سن 60 سالگی رخ میدهد، هر چند که برخی افراد با این بیماری جوانتر از 50 سال هستند.
بیماری پارکینسون بیماری پیشرونده است، به معنی اینکه علائم و نشانه ها به مرور زمان بدتر می شوند. هر چند که بیماری پارکینسون در نهایت منجر به ناتوانی میشود، بیماری اغلب به صورت آهسته پیشرفت می کند، و خیلی از افراد سالهای زیادی از زندگی تولیدی را بعد از تشخیص دارند.
از این گذشته ، برعکس دیگر بیماری های عصبی وخیم، بیماری پارکینسون درمان پذیر است. یکی از راه های درمان داروها هستند . دیگر راه کاشتن وسیله ای است که مغز را تحریک می کند. دیگر روش ها شامل جراحی می باشد. و این در حالی است که تحقیقات برای دیگر درمان ها ادامه دارد.
بیماری پارکینسون اختلالی است که متاثر از سلول های عصبی در قسمتی از مغز که در ارتباط با حرکات است می باشد.
علائم و نشانه ها پارکیسنون
اولین نشانه بیماری پارکینسون می تواند آنقدر ظریف باشد مانند تکان نخوردن شانه ها وقتی که راه می روید، یک لرزش ملایم در انگشتان از یک دست یا نرم ، و منمن کردن در سخن گفتن که مشکل می توان فهمید. ممکن است فرد دچار کاهش انرژی شود، احساس افسردگی یا مشکل در خواب داشته باشد. یا ممکن است دوش گرفتن فرد، اصلاح، خوردن یا انجام امور معمولی و روزمره دیگر طولانی تر شود.
- لرزشTremor . اغلب با یک لرزش ملایم در دست ها شروع شده یا حتی در انگشتان. اغلب اوقات لرزش علت سایش شصت به انگشت اشاره دست است که شناخته شده به نام پول شمردن است. لرزش همچنین ممکن است در پاها باشد. این علائم ممکن است یکطفه یا دو طرفه بدن باشد و ممکن است زمانی که فرد دچار تنش می باشد زیاد قابل توجه باشد. اگر چه لرزش می تواند خیلی ناراحت کننده باشد، معمولا ناتوان کننده نیست و اغلب زمانی که فرد خواب است ناپدید می شود. خیلی از افراد با بیماری پارکینسون لرزش اساسی ندارند.
-حرکات آهسته(bradykinesia) . به مرور زمان، بیماری پارکینسون موجب راه رفتن آهسته درهم و برهم با گام های بی ثبات با طرز ایستادن همراه با خشوع و تواضع میگردد. و ماهیچه های پا ممکن است به طرف بالا خشک شود ، و راه رفتن طبیهی را سخت کند. این بخصوص ناراحت کننده است جون موجب می شود که انجام کارهای ساده مشکل و وقت گیر شود.
- ماهیچه های سفت. سفتی ماهیچه ای اغلب در پاها و گردن اتفاق می افتد، بعضی اوقات سفتی می تواند آنقدر شدید باشد که اندازه حرکت را محدود کرده و موجب درد شود.
- به هم خوردن تعادل. طرز ایستادن ممکن است ناپایدار شود، اغلب این مشکل به صورت فرعی برای سالها می ماند.
- از دست دادن حرکات اتوماتیک. پلک زدن، لبخند زدن و حرکت شانه ها در زمان راه رفتن همگی اعمال ناخود آگاهی هستند که قسمتی از زندگی فردی می باشند.در بیماری پارکینسون این اعمال تمایل به کاهش یا حتی از بین رفتن دارند. برخی افراد ممکن است دچار ظاهر ستاره ای بدون پلک زدن شوند. دیگران ممکن است زیاد قیافه نگیرند یا وقتی صحبت می کنند با روح و سرزنده به نظر آیند.
- اختلال در صحبت کردن. خیلی از افراد با بیماری پارکینسون مشکلات زیادی با صحبت کردن دارند، و صدای آنها اغلب تک صدایی و خیلی نرم میشود. این ممکن است یک مشکل خاص برای افراد بالغ پیرتر باشد چون صدای نرم فردی با بیماری پارکینسون برای فردی با شنوایی کم قابل شنیدن نیست.
- اشکال در بلع. این در مراحل دیرتر بیماری تظاهر میکند، اما در مواردی هم دیده نمی شود، اغلب افرادی که مشکل بلع دارند می توانند خودشان غذا بخورند.
- جنون dementia . در صد کمی از افراد با پارکینسون دچار این اختلال روحی میگردند- که تاثیر بر توانایی فکر کردن ، دلالت و به یاد آوردن دارد – و در مرحله دوره بیماری دچار میشوند. اگر چه اغلب در ارتباط با بیماری الزایمر است ، از دست دادن قوای دماغی می تواند همراه با وضعیت های دیگر نیز باشد. در پارکینسون، شروع دمانس مغزی اغلب با کند شدن روند فکر کردن و مشکلات با تمرکز خود را نشان می دهد.
دلیریوم در سالمندان(2)
دکتر رحمت سخنی از دانشگاه علوم پزشکی ارومیه
اختلال در تشخیص حقیقت در این بیماران میتواند با هالوسیناسیون های شنوایی و بینایی و دلوژن خود را نشان دهدهالوسیناسیون ها در دلیریوم معمولاً بصورت هالوسیناسیون بینایی جلوه مینمایند. از تابلوهای بالینی که به فراوانی همراه دلیریوم دیده مشوند شامل: اختلالات خواب ، اختلالات سیکوموتور و هیجانی است. اختلالات در سیکل خواب- بیداری، شامل خواب آلودگی در روز و بی قراری در شب است. همچنین در این افراد اختلال در تداوم خواب وجود دارد. در بعضی از این بیماران، معکوس شدن سیکل سیرکادین و خواب بیداری وجود دارد. دلیریوم اغلب با اختلال در فعالیتهای سیکوموتور همراه است. براساس دلیریوم را به چهار زیر شاخه تقسیم میکنند: الف- دلیریوم هیپواکتیو( کم فعالیت)، ب- دلیریوم هیپراکتیو ( بیش فعالیت)، ج- دلیریوم مخلوط، د- دلیریوم با فعالیت طبیعی دلیریوم بیش فعالیت:در این نوع دلیریوم فعالیتهای سایکوموتور افزایش مییابد . این نوع دلیریوم 25 درصد از کل دلیریوم ها را شامل میشود. آژیتاسیون و بیقراری از مشخصات شاخص این نوع از دلیریوم است . در این نوع از دلیریوم شیوع هالوسیناسیون بخصوص هالوسیناسیون های بینایی ارگانیک و غیر ارگانیک و دیلوژن بیشتر وجود دارد. دلیریوم کم فعالیت:شیوع این نوع دلیریوم هم مثل نوع قبلی 25 درصد از موارد است. این نوع دلیریوم بیشتر لتارژی همراه است در این نوع از دلیریوم آژیتاسیون وجود ندارد. وکمتر با هالوسیناسیون و دیلوژن و ایلوژن همراه هستند. این نوع از دلیریوم قابل اشتباه با افسردگی میباشد. دلیریوم مخلوط:این نوع از دلیریوم شیوعی در حدود 35 درصد از کل انواع دلیریوم ها را در بر میگیرد و بطور نوسانی هر دو تیپ قبلی از فعالیت را نشان میدهند. دلیریوم با فعالیت طبیعی:این نوع از دلیریوم 15 درصد از انواع این اختلال را شامل میشود و تغییر واضحی در میزان فعالیتهای بیمار وجود ندارد. نکته حائز اهمیت این است که اختلالات شناختی در تمام انواع دلیریوم بمیزان نسبتاً مشابه قابل مشاهده است. اختلالات هیجانی نیز باید جزء تابلو دلیریوم ذکر کرد.از جمله این اختلالات میتوان به اختلالاتی نظیر اضطراب ، ترس، افسردگی، تحریک پذیری، عصبی بودن، افوریا و آپاتی میباشند. در بعضی از بیماران ممکن است احساسات متغیری داشته باشند و خیلی سریع و بدون پیش بینی عواطف تغییر کنند و چهره گریان بیمار تبدیل به چهره ای خندان گردد.
در بیماران آپاتیک ممکن است اشتها کاهش یابد و کاهش انگیزش انجام کارها داشته باشند.
دکتر رحمت سخنی از مرکز آموزشی درمانی امام خمینی (ره) اورمیه
http://www.sahand272.blogfa.com/
http://www.rs272.parsiblog.com/
WEST AZERBAIJAN URMIA--Dr.RAHMAT SOKHANI
دلیریوم سالمندی (1)
دکتر رحمت سخنی از دانشگاه علوم پزشکی ارومیه
دلیریوم یک نوع کاهش ناگهانی در سطح هوشیاری است که با اختلال حاد در میزان توجه و عملکرد کلی شناختی همراه است. این اختلال از علل بسیار شایع بستری شدن در بیمارستانها است . دلیریوم در 10 تا 30 درصد از بیمارانی دیده میشود که به علل بیماریهای داخلی در بیمارستان بستری میشوند. شیوع دلیریوم در سالمندان بستری در بیمارستانها، بخصوص در کسانی که عمل اورژانسی برایشان انجام میگردد تا 65 درصد موارد نیز میرسد. این بیماری بعلت پیش آگهی خطرناک، از اورژانسهای واقعی طب سالمندان بشمار میرود. ( مرگ و میر در سالمندان بستری در بیمارستان که دچار دلیریوم میشوند ، بین 22 تا 76 درصد است). این اختلال با کمی تعلل در ارزیابی دقیق بیمار، به سادگی میتواند با بسیاری از اختلالات اولیه روانپزشکی اشتباه گردد، چون بسیاری از شکایات وعلایم این بیماری با اختلالاتی نظیر دمانس ، سایکوز و افسردگی وجه اشتراک دارند. همانگونه که بعداً توضیح خواهیم داد، تمام تابلو بالینی دلیریوم ممکن است در یک بیمار بروز ننماید واز سوی دیگربسبب طبیعت نوسانی علایم این اختلالال ، ممکن است در حین معاینه پزشک علایم چندانی را در بیمار نیابد.
دلیریوم تغییر حاد در وضعیت ذهنی است که با اختلال در سطح هوشیاری ، توجه ، شناخت و درک، همراه است. این اختلال در ظرف مدت کوتاهی بروز میکند.(معمولاً در ظرف چند ساعت تا چند روز) واین اختلالات ذهنی اغلب در طی ساعات روز ویا روزهای مختلف نوسان دارد.
میزان شیوع دلیریوم در بیماران مراجعه کننده به اورزانسهای بیمارستانها بین 14 تا 24 درصد است . این میزان در مورد سالمندان به 30 درصد هم میرسد. میزان بروز دلیریوم در مدت بستری در بیمارستان در بخشهای مختلف متفاوت است. در بخش های با ریسک بالا از جمله در بخشهای مراقبتهای ویژه و بخش های مراقبت بعد از شکستگی هیپ ممکن است، میزان بروز بترتیب به 80- 60 و 53- 15 درصد برسد. میزان بروز دلیریوم در آسایشگاههای سالمندان را بین 14 تا 41 درصد گزارش نموده اند. نکته حائز اهمیت این است که بیش از 70 درصد از بیماران دچار دلیریوم مراجعه کننده به اورژانس ها، در آمریکا تشخیص داده نمشوند.
تابلوهای بالینی دلیریوم
تابلوی غالب دلیریوم، اختلال در توجه است که بصورت حاد بروز مینماید. برای تشخیص هر گونه اختلال شناختی که جدیداً ایجاد شده، نیاز است که شرح حال دقیقی از وضعیت قبلی شناختی بیمار گرفته شود.اختلال در توجه با عدم به خاطر آوردن تعالیم یا حتی جهت حرکت خود را میتواند نشان دهد. برای تشخیص این اختلال میتوان از بیمار بخواهیم که کلمه ای را بصورت معکوس هجی نماید یا از 100 بصورت پی در پی عدد 7 را کم کند.
اختلال در حافظه و دیس اوریانتاسیون در دلیریوم به وفور دیده میشود.این اختلال حافظه حتی شامل موضوعات اخیر نیز میشود، مثلاً نمیداند که چه زمانی حمام رفته یا کی خوابیده است؟. همچنین بیمار نسبت به زمان، شخص و مکان عدم شناخت دارد
دکتر رحمت سخنی از مرکز آموزشی درمانی امام خمینی (ره) اورمیه
http://www.sahand272.blogfa.com/ http://www.rs272.parsiblog.com/ WEST AZERBAIJAN URMIA--Dr.RAHMAT SOKHANI
.
فعالیت های ورزشی در سلامت سالمندان بدون شک سالخوردگی و پیری در تمام موجودات زنده از جمله انسان فرا می رسد و تا پایان عمر نیز ادامه دارد . فعالیت های ورزشی در سنین نوجوانی باعث تقویت عضلات و رشد بدنی و فکری می شود ،و درسنین سالمندی میتوان با انجام ورزش های متناسب ، از اختلالات روحی و معلولیت های جسمی که در دوران سالمندی پدید میآید پیشگیری نمود . شروع سن سالمندی از60 سالگی بوده و عدم فعالیت بدنی در این دوران می توان روبه افزایش رود و از نظر فیزیکی و روانی اثرات نا مطلوبی داشته باشد . فعالیت بدنی به وسیله ورزش ، به تنظیم گلکوز خون و آدرنالین کمک نموده ، افزایش ضربان قلب و جذب اکسیژن ، بازده قلب ، تعداد تنفس و میزان هوایی که وارد ریه می شود ، حرارت بدن و بالا رفتن فشار خون ، جاری کردن آن در رگها و جلوگیری سخت شدن رگها ، رساندن خون به ماهیچه ها و به کارگیری بیشتر رگ ها و مویرگ های خونی که در حالت عادی به کار گرفته نمی شوند ، احیا خواهد نمود . فعالیت بدنی می تواند خواب را در تمام دوره های سنی افزایش دهد و از عوارض بیماری های قلبی ، دیابت، فشار خون ، کلیه و... پیشگیری نماید . تمرینات مقاومتی می تواند اثر بسیار مهمی در حفظ استقلال در افراد سالمند داشته باشد. پیشرفت قدرت عضلانی قلب به دنبال تمرینات بدنی مشاهده شده است . کندی حرکت از ویژگی های سن بالا میباشد . سالمندانی که فعالیت بدنی مستمر دارند اغلب می توانند این کاهش را با ارتباط به سن خود به تعویض بیندازند . امروزه تحقیقات به عمل آمده نشان از آن دارد که تاثیر ورزش در سلامت سالمندان و بهبود سلامتی در حوزه های اضطراب و استرس بسیار مورد توجه میباشد . البته فعالیت های ورزشی فقط اضطراب و استرس را کاهش نمی دهد بلکه باعث بهبود بیماری های مزمن و کمک به برگشت سریع از استرس های روانی می شود . سالمندان همواره به دلیل کهولت سن خود را ناتوان فرض می کنند و از اینکه در اجتماع حضور داشته باشند نگران هستند . با اطمینان میتوان گفت : سالمندان در صورتی فعالیت ورزشی را در برنامه روزانه خود به مدت 15 تا 20 دقیقه انجام دهند، سلامتی و شادابی خود را بدست خواهند آورد . انتخاب شیوه تندرستی و جلوگیری از بیماری ها و پیشگیری از آنان مستلزم فعالیت های بدنی شامل پیاده روی در سطح صاف ، استفاده از کفش های مناسب ، شنا ، شطرنج ، ماهییگیری ، نرمش های سبک تمرین های هوازی و اندازه توانایی حداقل سه روز درهفته – هر با 20 دقیقه و برنامه های تفریحی ، شرکت در مهمانی های خانوادگی ، حضور در جمع دوستان ، مسافرت های گردشی ، باغبانی ، خرید مایحتاج منزل و آشپزی می تواند در سلامتی و نشاط سالمندان بسیار موثر باشد . زنان و مردان سالمند در همه سنین باید مراقب سلامتی خود بوده و از انجام تمرینات ورزشی غافل نباشند. تنگی نفس ، افزایش شدت ضربان قلب ، فشار خون و خستگی زودرس همه از علائم تمرین نکردن می باشد . عدم فعالیت بدنی و خانه نشینی ، موجب کاهش استقلال شده و منجر به بروز اکثر بیماری های مزمن و عدم اعتماد به نفس و افسردگی می گردد . تحرک اراده قوی برای انجام ورزشهای بدنی و تمرینات مستمر ، داشتن استخوان های سالم ، کاهش بروز بیماریهای قلبی و عروقی ، سلامت دهان و دندان و تغذیه مناسب ، سلامتی و تندرستی را به دنبال دارد و آشکار است که سالمندان عزیز در صورت ادامه فعالیت های ورزشی از سلامت کامل برخوردار خواهند بود . فوائد فعالیتهای بدنی منظم : بیماری قلبی عروقی و سکته مغزی را کاهش می دهد . کاهش فشار خون . بیماری دیابت تا 50% کاهش می دهد . باعث ترفیع سلامت روح و روان می شود . استرس و اضطراب را کاهش می دهد. باعث استحکام استخوان ها و عضلات می شود. سالمندان گرامی ضمن انجام فعالیت های ورزشی بهتر است با پزشک خود مشورت نموده و او را از برنامه هایی که انجام می دهید ، مطلع نمائید.
دکتر رحمت سخنی از مرکز آموزشی درمانی امام خمینی (ره) اورمیه
http://www.sahand272.blogfa.com/
http://www.rs272.parsiblog.com/
WEST AZERBAIJAN URMIA--Dr.RAHMAT SOKHANI
زنان سالمند یائسه بدانند!!
تهیه : دکتر رحمت سخنی از مرکز آموزشی درمانی امام خمینی (ره) اورمیه
ایزو فلان ها (فیتو استروژن های موجود در دانه های سوی ) ، هورمون های گیاهی هستند که درای اثرات ضعیف شبیه به استروژن می باشند و موجب اثرات درمانی مفید در بانوان می گردند . از جمله اثرات مفید مکمل های حاوی ایزو فلان در بانوان :
1.کمک به تعدیل و بهبود عوارض ناشی از تغییرات هورمونی در دوران یائسگی (گر گرفتگی و تعریق شبانه ).
2. کمک به عملکرد مغز ، به ویژه عملکرد شناختی (حافظه کلامی ) .
3. موثر در پیشگیری از دردهای میگرنی قائدگی .
4. موثر در درمان درد پستانی چرخه ای در بانوان قبل از شروع دوران یائسگی .
5.کمک به کاهش بارز در میزان مرگ و میر ناشی از بیماری های قلبی و حفاظت فرد در برابر بیماری های کرونری قلب
6. افزایش غلظت مواد معدنی استخوان در بانوان بعد از شروع دوران یائسگی و کاهش خطر شکستگی .
7. کمک به کاهش خطوط چین و چروگ پوست و طراوت بخشیدن به آن .
مدتی است که قرصهای با نامهای مختلف همچون سوی منوپوز به بازار آمده اند ودر خانمهای یائسه جهت کاهش علایم و عوارض اضطراب آور یائسگی تائیرات مثبتی از خود نشان داده اند .
مصرف سوی منوپوز در خانم های یائسه ، به بهبود علایم این دوران (گر گرفتگی و تعریق شبانه ) کمک می کند .
میزان و روش مصرف :
یک و یا حد اکثر دو عدد قرص سوی منوپوز ، روزانه همراه غذا میل می شود.
موارد احتیاط و منع مصرف قرص :
در صورت بارداری و شیردهی ، قبل از مصرف این محصول ،با متخصص مشورت گردد . در صورت مصرف داروهای ضد فشار خون (مانند ورا پامیل ) و داروهای ضد افسردگی (داروهای مهار کننده ، قبل از مصرف این محصول) با متخصص مشورت گردد .
دکتر رحمت سخنی از مرکز آموزشی درمانی امام خمینی (ره) اورمیه
http://www.sahand272.blogfa.com/
http://www.rs272.parsiblog.com/
WEST AZERBAIJAN URMIA--Dr.RAHMAT SOKHANI
سالمندان چشم آبی بیشترمستعد بیماری هستند
نوشته : پریناز جهان پیما کارشناس ارشد پرستاری دانشگاه علو پزشکی تهران
ویراستار علمی : دکتر رحمت سخنی از دانشگاه علوم پزشکی ارومیه
http://www.rs272.parsiblog.com/
با تشکیل سلولهای جدید در سطح خارجی عدسی چشم ،سلولهای قدیمی در مرکز تجمع یافته و به شکل کدر ،سخت ومتراکم وزرد رنگ در می آیند . به این ترتیب فقط قسمت خارجی عدسی دارای ارتجاع کافی برای تغییر شکل (تطابق) و تغییر کانون برای فواصل دور نزدیک است . وقتی انعطاف پذیری عدسی کم می شود، نقطه تمرکز(کانون) برای اشیای نزدیک ،دورتر میشود . این حالت که پیری چشمی نامیده می شود معمولاٌ دردهه پنجم زندگی شروع می شود . دراین حالت باید هنگام مطالعه از عینک استفاده شود تا اشیا را بزرگتر کند . علاوه بر این ، زردی وکدورت عدسی موجب پخش نور می شود ودر نتیجه باعث می شود فرد پیر نسبت به نور های براق ودرخشان حساس شود . توانایی تمایزرنگ سبز از آبی کاهش می یابد . مردمکها آهسته تر و بطور ناقص گشاد میشوند که ناشی از سختی عضلات عنبیه است . فرد سالمند هنگام ورود از یک محیط تاریک به محیط روشن وبرعکس نیازبه زمان طولانی تری برای تطابق دید دارد . برای دید نزدیک نیز روشنایی بیشتری مورد نیاز است . گرچه وضعیت های پاتولوژیک بینایی جزیی ازفرآیند طبیعی پیری نیستند ، ولی میزان بروز بیماری های چشمی در سالمندان افزایش می یابد ، شایع ترین آنها شامل کاتاراکت ، گلوکوم ، دژنراسیون لکه زرد ورتینو پاتی دیابتی می باشند . دژنراسیون ماکولا در اثر پیری ، در شدیدترین نوع خود ، شایع ترین علت نابینایی در افراد بالاتر از 55 سال در آمریکاست و تخمین زده می شود که بیش از 10 میلیون آمریکایی را گرفتار کرده باشد . عوامل خطر شامل قرار گرفتن در معرض نور آفتاب ، سیگار و ارث است ، افراد دارای پوست روشن، چشمهای آبی بیشتر مستعد بیماری هستند . عینک آفتابی و کلاه های لبه دار تا حدی محافظت کننده هستند . معاینه سالانه چشم موجب تشخیص زود هنگام می شود که عمل جراحی در این هنگام موفقیت آمیز تر است . وسایل کمک بینایی که تصاویر و کلمات چاپ شده را بزرگ نمایی کند می تواند به افرادی که دچار اثرات دژنراسیون ماکول شده اند برای ادامه مطالعه کمک کند .
دکتر رحمت سخنی از مرکز آموزشی درمانی امام خمینی (ره) اورمیه
http://www.sahand272.blogfa.com/ http://www.rs272.parsiblog.com/ WEST AZERBAIJAN URMIA--Dr.RAHMAT SOKHANI
: جستجو